معنای لغوی واصطلاحی ارتباط و کلام

معنای لغوی ارتباط:

ارتباط در لغت به معنای ربط دادن، بستن، پیوند، پیوستگی و رابطه می باشد.ارتباط داشتن یعنی پیوستگی داشتن، مربوط بودن، رابطه داشتن، وابسته بودن و مراوده داشتن

(معین، 1363، ص189)

معنای لغوی کلام:

کلام نیز معنای سخن و قول را می دهد. سخنی که مفید معنای تام باشد(عمید، بی تا، ص 1644). و به وسیله ی ادای حروف خاص که دلالت بر معنی مخصوصی که در نفس متکلم است می کند ( معین، 1363، ص 3020)

معنای اصطلاحی ارتباط:

در فرهنگ علوم رفتاری، ارتباط به عنوان یک فرهنگ جدید چنین معنا شده است:

تبادل معنی بین افراد که از طریق زبانی یا به طور غیر کلامی صورت گیرد و با درجات متفاوتی از دانش، انگیزش و نگرش متنوع می شود.

ارتباط در ساده ترین مفهوم خود ارسال و دریافت پیام است، و فرایندی است که با آن افکار، عقاید، احساسات، و هیجانات خود را ابراز می کنیم و افکار و احساسات دیگران را دریافت می داریم. وقتی پیامی را می فرستیم و طرف مقابل آن را دریافت می کند، ارتباط برقرار شده است